ไก่สีเทา เป็นสีแห่งปราชญ์ ใครเลี้ยงไว้ในบ้านลูกหลานจะเรียนหนังสือเก่งสำเร็จเป็นปราชญ์เป็นบัณฑิตนักวิชาการครูบาอาจารย์ สอนคนได้
ไก่สีขาว เป็นสีแห่งเทพเจ้า ความบริสุทธิ์ ให้เลี้ยงไว้ในบ้านจะนำโชคลาภ และ ให้คุณแก่เจ้าของ
ไก่สีแดง เป็นสีแห่งความรัก ความจริงใจ ถ้าเลี้ยงไว้ในบ้านจะเกิดความรักใครปรองดองกันไม่มีขัดแย้งทะเลาะเบาะแว้ง กัน ผัวเมียจะรักกันไม่นอกใจ
ไก่สีเขียวอมดำ เป็นสีแห่งชัยชนะ เข้มแข็ง แข็งแรง ใครเลี้ยงไว้จะทำให้ไม่เจ็บป่วย ถ้าเจ็บป่วยอยู่จะหายไปอย่าปาฏิหาริย์ และจะชนะภัย ชนะศัตรู
ไก่มงคล ๖ ประเภท
๑. ไก่ห้าพระยา (พระยา ไม่ใช่ พญา) เป็นไก่มงคล ๕ สีในตัวเดียวกัน คือ ดำ, แดง, ขาว, เขียว, เหลือง ทีสร้อยคอ สร้อยหลัง สร้อยปีก จะมี ๕ สี นับเป็นไก่มงคลสูงสุด มีค่าควรเมือง ไก่เจ้า, ไก่ขุน, ไก่พระยา เลี้ยง บางตำราเรียกว่า “ไก่เบญจรงค์” เลี้ยงไว้ในบ้านจะเป็นมงคลสูงยิ่งกว่าไก่อื่นใด เพราะคุณตามสีไก่ทั้ง ๕ (เบญจรงค์) จะนำทรัพย์สินเงินทองมาสู่เจ้าของมิได้ขาด เป็นไก่นำโชคลาภมาสูเจ้าของโดยแท้
๒. ไก่พระเจ้า๕ พระองค์ จะเป็นไก่มีมงคลสี ๔ สี(จตุรงค์)ในตัวเดียวกัน คือ ขนพื้นตัว ดำ, หน้า แดง, หย่อมกระ ๕ พระองค์ ขาว , สร้อย เหลือง โบราณถือเป็นว่ามีเทพรักษา ๕ แห่ง ๕ พระองค์ เรียก”ไก่พระเจ้า ๕ พระองค์” เป็นไก่สกุลสูง ไก่เจ้า ไก่พระยาเลี้ยง ชาวบ้านหากได้เป็นเจ้าของจะเป็นมงคลสี ๔ อย่าง ร่ำรวยทรัพย์ มีบริวารมาก มีชื่อเสียงเป็นที่นับถือของคนทั่วไป
๓. ไก่พญาหงส์เป็นไก่สีมงคลทั่วๆไป ทีพิเศษคือ ปลายปากจะงองุ้มดุจตะขอ ปีกยาว หัวปีกยก หางดกเป็นฟ่อน เดินหยิบโหย่ง ท่วงท่าสง่างามยิ่ง ใครได้เป็นเจ้าของ จะเป็นเมตตา มหาเสน่ห์ ในทางชู้สาว เป็นชายจะมีหญิงหลงรักมาก หากเป็นหญิงจะเป็นที่หมายปองของชายดีๆมากเช่นกัน นำทรัพย์สิน ชื่อเสียงมาสู่ ผู้เป็นเจ้าของ
๔. ไก่ทรงไตรภพ เป็นไก่สีมงคลทั่วๆไป ที่พิเศษคือ จะมีขนขึ้นในลำคอ กลิ่นปากดุจดังกระแจะจันทร์ ลายขนเป็นรูปคล้ายอักษรขอม หากได้เป็นเจ้าของจะเป็นคนมีเสน่ห์แรง ภาชนะใส่อาหาร,น้ำ ไก่ทรงไตรภพ ควรเป็นเงิน,ทอง,นาค จึงจะคู่ควรแก่ไก่ น้ำที่เหลือจากไก่กิน นำไปรดพืชผัก ประพรมสินค้า จะขายดี รำรวยเป็นเศรษฐีได้ง่ายๆ
๕. ไก่จบกระบวนยุทธ์ คือไก่ที่ชนเก่ง ไม่เลือกสีเลือกสกุล แต่มีชั้นเชิงการชน แพรวพราว ล้ำเลิศเหนือไก่อื่นใด ตัวนี้แหละเอาไว้ชนเดิมพันธุ์ เป็นไก่ตีล่ารางวัล ปัจจุบันลองนึกดูครับ รวย ไม่รวย ตีก็ชนะ เพราะลูกได้เท่าก็ขายได้หมด ตัวไก่ก็มีมูลค่าสูง
๖. ไก่พูดรู้ภาษา คือไก่แสนรู้ฟังคำสั่งจากเจ้าของรู้เรื่อง เหมือนกับหมาและสัตว์อื่นๆที่แสนรู้ ไก่นี้มีมงคล ถ้าเจ้าของรู้จักใช้รู้จักฝึก โบราณว่าไว้ เมื่อนำไปเปรียบชน ให้ถามเค้าทำนองว่า เอาหรือไม่? สู้ได้หรือไม่? ไหวหรือไม่?…เมื่อเค้าแสดงอาการกระตือรือร้นจะสู้ แสดงว่าเค้าจะชนะตัวนั้นได้ แต่ถ้าเค้าหลบหน้าคือไม่เอาไม่สู้ เค้าจะสู้ไม่ไหว ถ้าชนจะแพ้ ไก่พูดรู้ภาษา เป็นไก่มีญาณรู้กาลข้างหน้า ใครได้เป็นเจ้าของ ก็ทำนองเดียวกับ ไก่จบกระบวนยุทธ์
ไก่มงคลเหล่า
นี้เหมือนสิ่งสักสิทธิ์ ให้คุณแก่เจ้าของ ช่วยเสริมบุญบารมี ช่วยได้อย่างน่าอัศจรรย์(โบราณว่างั้น) แบบว่า ไม่น่าเชื่อ แต่ก็เป็นจริง ไม่มากก็น้อย ตามบุญเก่าของเข้าของด้วย เช่นเดียวกับ วัตถุมงคลที่เราๆท่านๆเคารพ ใครประสพก็เชื่อ คนไม่เชื่อก็ไม่นำมาเป็นสมบัติตนก็ไม่เห็นผล ฉะนั้นแล…
มีขาวก็มีดำ มีมืดก็มีสว่าง มีไก่มงคลก็มีไก่อัปมงคล
ไก่มงคล
เลี้ยงไว้จะนำโชคลาภมาสู่เจ้าของ ควรหามาเลี้ยงไว้ ในทางตรงข้ามก็มีไก่ที่เลี้ยงไว้จะทำให้เกิดอาเพศ แก่เจ้าของและบ้านที่อยู่อาศัย ห้ามเข้าไปใกล้ห้ามแตะต้อง จะเป็นอัปมงคลแก่ตัว โบราณสังเกตจดจำพบเห็นมาแล้วว่าจริง จึงได้สั่งสอนลูกหลานสืบต่อกันมา กลายเป็นตำราโบราณตกทอดมาถึงปัจจุบัน มีอะไรกันบ้างมาดูกันครับ
๑. ไก่กลิ่นตัวเหม็น คือ ไก่ที่มีกลิ่นตัวเหมือนอุจาระ,ซากศพ,สาบ,สาง ฯ จะอาบน้ำล้างน้ำก็ไม่หมดกลิ่นเหม็น โบราณถือว่าเป็น ไก่อัปมงคล เป็นเสนียดจัญไร ทำลายชื่อเสียง บ้างช่อง วงศ์ตระกูล ของผู้เป็นเจ้าของ ผู้สัมผัส หามีอยู่ให้ตัดหางปล่อยวัดปล่อยป่า อย่าได้กินไก่เหล่านี้จะเกิดโชคร้ายมีอันตรายได้ (ว่ากันว่าถึงชีวิตเลยครับ)
๒. ไก่ตัวเมียขันยาม คือ ไก่ตัวเมียขันตอนกลางคืนแบบตัวผู้ (ไม่ใช่ไก่ตัวเมียที่ขันสอนลูก หรือขันข่มไก่ตัวอื่น อันนี้ถือว่าดี ) ตัวเมียขันยาม ถือว่าเป็นอาเพศ เป็นรางร้าย แก่เจ้าของ บ้านช่อง ครอบครัว ไม่ควรเลี้ยงต่อไป ให้ตัดหางปล่อยวัด
๓.ไกขันโหยหวนแบบโขมด ผมก็ไม่รู้ว่าโขมดเสียงเป็นเช่นไร ฟังเค้าเล่ามาว่าเป็นผีชนิดหนึ่งตามท้องทุ่ง เป็นดวงไฟลอยไปมา เรียกว่า ผีโขมด แต่ฟังจากที่เค้าเล่ามาก็ประมาณว่า ร้องโหยหวน ครวญคราง น่ากลัว เสียงขันของไก่จะนิยมเสียงที่กระชาก กระชั้น ดุดัน หรือ ก้องกังวาร ชวนฟัง แต่ถ้าตัวไหนขัน โหยหวน ชวนสยอง ก็ถือว่า อัปมงคล ไม่ควรเลี้ยงไว้
ให้ตัดหางปล่อยวัด
๔. ไก่ปากเหม็น เหมือนอุจจาระ เหม็นโดยปกติ เหม็นเป็นประจำ (ไม่ใช่ไก่ไปจิกกินอาจมมานะครับ) ว่ากันว่าผู้เลี้ยง ไก่ปากเหม็น จะส่งผลให้ผู้นั้น พูดจาไม่เข้าหูคน เจรจากับใครๆมีแต่ผลเสีย เป็นที่รังเกียจของคนทั่วไปเพราะคำพูดจา ไม่ควรเลี้ยงไก่ปากเหม็นไว้ ควรนำไปตัดหางปล่อยวัด
๕. ไก่เกล็ดต้องห้าม คือ แข้งไก่มีเกล็ดต้องห้าม ๕ ชนิดคือ เกล็ด ประตูผี, หนีเดิมพัน, เกล็ดอันบอด, ถอดหัวหนี, เกล็ดขี้แพ้ ไก่ที่มีเกล็ดห้าชนิดนี้ ให้ลงเข่งให้หมด ถ้าเมตตาไก่ ปล่อยวัดไปเสียก็ดี ไม่ต้องตัดหางก็ได้
๖. ไก่ตัวเมียกินไข่/จิกกินลูก เป็นไก่ผี ไก่ปีศาจ อัปมงคล ผู้เลี้ยงไว้จะเกิดความสูญเสีย ชื่อเสีย,ทรัพย์,ของรัก ไม่ควรเลี้ยงไว้ ให้ตัดหางปล่อยวัด
๗. ไก่ไล่จิกตีเจ้าของในบ้าน ถือเป็น ไก่อัปมงคล ให้ลงเข่งไปเสีย ถ้าเมตตาไก่ ปล่อยวัดไปก็ดีครับ
๘. ไก่ฝ่าเท้าแดง คือ ไก่ที่ฝ่าเท้าแดงเป็นสีเลือด เหมือน เกล็ดสังวาลข้างแข้งเป็นไก่อัปมงคล จะเกิดอัคคีภัย โจรภัย หรือ เดือดเนื้อร้อนใจอยู่เป็นประจำให้นำไปตัดหางปล่อยวัด ( ในทางกลับกัน ไก่ฝ่าเท้าดำ เป็นไก่ กันไฟ กันโจร ถือเป็นไก่ดี ไก่มงคล )
๙. ไก่โกโรโกโส คือ ผอมแห้ง ซีดเซียว ยืนงอ ซอมซ่อ ไม่ร้องไม่ขัน เป็นไก่อัปมงคล ทำให้ผู้เลี้ยง ยากจน หมดทรัพย์ เป็นไก่ผลาญทรัพย์ หมดสง่าราศี ถ้ามี ก็ตัดหางปล่อยวัดเช่นกัน
๑๐. ไก่ขนมีลายหน้าผี, หน้ายักษ์ ขนที่หลัง หรือ ปีก มองดูเป็นลาย คล้าย หน้าผี,หน้ายักษ์ เป็นไก่อัปมงคล เลี้ยงไว้ เด็กๆในบ้านจะอยู่ไม่เป็นสุข หวาดกลัว,หวาดผวา จิตใจไม่ปกติ ไม่ควรเลี้ยง ให้ตัดหางปล่อยวัดไปเสีย
๑๑. ไก่ตีนเป็ด คือ มีพังผืดง่ามเท้าเป็นแผ่นแบบตีนเป็ด เป็นอัปมงคล เลี้ยงไว้ทำให้เจ้าของไม่เจริญ ล้มเหลว ขาดทุน หากเกิดขึ้นในบ้านให้ตัดหางปล่อยวัดอีกเช่นกัน
๑๒. ไก่ชอบกินอาจม กินของสกปรก กินของเน่าเหม็น กิจอุจจาระ คน,หมา,หรือขี้ไก่อื่นๆ หรือแม้แต่กินขี้ตัวเอง ไม่ชอบกิน ข้าว ผักหญ้า ผลไม้ เป็นไก่อัปมงคล จะเกิดอาเพศในบ้าน ขาดแคลนสารพัด แม้อาหารการกิน ตัดหางปล่อยวัดเสียเถอะ
๑๓. ไก่ชอบคุ้ยเขี่ยทำลายข้าวของทรัพย์สินในบ้าน คือ ชอบขึ้นบ้านค้นบ้านคุ้ยเขี่ยทำลายข้าวของในบ้านเสียหาย แตกหัก เป็นประจำ ไม่บอกก็คงไม่เลี้ยงอยู่แล้วอัปมงคลหรือไม่ล่ะทำลายกันเห็นๆ สนับสนุนให้ปล่อยวัดครับผม
ตัดหางปล่อยวัด
เป็นเคล็ดการนำไก่อัปมงคล มาตัดขนหางออกแล้วนำไปปล่อยวัดขจัดอัปมงคลจากบ้านจากผู้เลี้ยง ปล่อยวัดเพราะวัดเป็นพุทธสถาน พุทธจักร ขจัดสารพัดกาลกิณี สยบทุกอัปมงคล จนเป็นสำนวนกล่าวขานการตัดขาดจากกันว่า “ตัดหางปล่อยวัด”
ที่มา : http://www.samakomkaichon.com
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น